mutluluk mu? sevinç mi?...

sevıncmı! hüzünmü! hangısı daha agır yasanmalıydı...2 gun  boyunca gercekten anne olma hıssını yasamak nasıl bı duyguydu...karmasıktı,karısıktı.farkına varamamışlığın ortasında kalmaktı.doya doya sarılmaya calısmak nasıl cırkef nasıl acı bı duyguydu anlatması güç çok güç:( saatleri,dakıkaları ve hatta saniyelerı doyasıya degerlendırebılmek zordu! bazen bazı ayrılıkların çaresızlıgı olur ya ınsanda,benımkıde işte tam öle bısıydı...bı zmnı vardı kavusmanın vebırde bedellerı...sabretmek!
2 yasında bı cocuk ıcın fazla agırdı bu ayrılık ve bı anne ıcınde tabı.2 gunluk bırlıktelıgın sonucunda ayrılık vaktıydı...ne yapacağımı nasıl davranacağımı bılemedım.canım yanıyordu...o koca gözlerıyle mınık kızım nasıl derın bakıyordu gozlerıme,bırakma benı dercesıne:( aldım sarıldım anlatmaya calıstım bu ayrılığı,kucuk yalanlarla,anlatmaya calıstım da 2 yasındakı yavrum nekadar anlarsa okadar anladı işte benı!veda vaktıydı,otobüs benı beklıyordu ama ayaklarımı gerı gerı gıdıyordu...o ağlıyordu ben ağlıyordum,işte o an bu hayattakı herseyın nasıl manasız nasıl anlamsız oldugunu daha ıyı anladım...evt onu bugun ağlatıyordum belkı ama bu onun ılerde gülebılmesı ıcındı..kımbılır buyudugunde ona sorsanız ''ben sımdı gulmek yerıne,ozmn gülmeyi  tercih ederdım anne'' dıyecekti...ve bız ınsanoğlu herseyı heranı elımızden kaybettıkten sonra degerını anlamayı hala sevıyor olacaktık...

mutluluk...

sen ;yaralarımın ilacı aşkın bana değdi değeli.. 7.i yılımız kutlu mutlu olsun ınsallah...